23. Ay Etkinliklerimiz

23. ayda diğer aylardan farklı ne gibi etkinlikler yaptık...

* Renk Tekrarı: Farklı etkinliklerle renk tekrarı yapmaya çalıştık.

Tuvalet kağıdı ve havlu kağıt
rulolarından yapmaya çalıştığımız
büyük küçük ve renk tekrarı

Hamurlarla renk-küme çalışmamız

*Sayı çalışmaları: Sayıları öğrenmeye yavaş bir giriş yaptık =) Yumurta kolisini ikiye bölüp 1 ve 2 kümeleri oluşturduk. 1 kümesine 1'er ponpon 2 kümesine 2'şer ponpon... Kümelerimiz sonradan yüzen kümelere dönüştü... =)

 *Temalı Eğlenceler_Orman Temalı Duyusal çalışmalarımız: 

Eva (sünger) kağıdından
kestiğimiz hayvanlarla resim
tamamlamaca

Tuvalet kağıdı rulosundan yaptığımız ağaçlarla ormanımız =)

*Bakliyat Çalışmaları: Biz bakliyatları hep çok sevdik. Ama her zaman kontrol altında oynarız (ağza götürme vs. için). Asya bakliyatlarla resim yapma işinden pek hoşlanmadı ama hemen yemek yapıp arkadaşlarına yedirme işine girişti, evciliklere daldı...

*Duygu çalışmaları: Duyguları zaman zaman farklı yollarla çalışıyoruz. Ama bu "duygu dolu" keçe adamı paylaşımcı annelerden yeni öğrendim. Asya ile birlikte yaptık. Adamımız, üzgün, kızgın, şaşkın ve mutlu olabiliyor. Asya en çok mutlu olunca seviyor =)

*Günlük yaşam becerileri: Bu ay Asya, bulaşık yıkamaya meraklı... Ev koşulları pek uygun olmadığı için, mümkün olduğunca kontrollü bir şekilde fırsat vermeye çalışıyorum. Yemek hazırlıklarıyla da çok ilgili... Çoraplarını kendisi giyebiliyor. Ellerini kendisi yıkamaya çalışıyor. Ama giyinmeyi öğrenmemiz daha zaman alacak gibi görünüyor. 

Ayın notu: Geçtiğimiz aylarda başlayan "ben, kendim yapıcammm" lardan ötürü her an herşey dökülebiliyor... Havalar soğuk, kıyafetler ıslanıyor, yerler vıcık vıcık... Kendime ve benzerim arkadaşlarıma tavsiyem: Dökülene kırılana (tehlike içermiyorsa) aşırı tepki vermemek... Bebiklerimiz çok hassas ve duygu yüklü... Tabiki önce insanız, ama özellikle hata yapılan anlarda ağzımızdan çıkan her söz, kişiliklerine bir parça olarak ekleniyor... Soğukkanlı ve kontrollü olmaya çalışalım... Birlikte temizlemeyi önerelim veya olumlayıcı, yaratıcı yöntemler bulma yoluna gidelim. Ve en sonunda kendimizi tebrik etmeyi unutmayalım =)

Olumlu Ebeveynlik

Çocuğu kaç yaşında olursa olsun, ebeveynlerin mutlaka dilinde olan, ve kimi konularda yanlış yaptıklarını düşünmelerinden kaynaklanan söylemler "bir daha çocuk yetiştirirsem... öyle değil de şöyle yapardım" veya "ikinci çocukta ...öyle değil de şöyle yapacağım" ya da "en baştan başlasaydım...şöyle değil böyle yapardım" olabiliyor. Benim kızım daha 2 yaşına bile gelmedi ama yer yer kendimi benzer ifadeler kullanırken buluyorum. Pişmanlıklarımız iç-görüye dönüşürse bize fayda sağlar, lakin hayıflanmakla yetinirsek ve ebeveynlik pişmanlıkları sadece anlamsız "keşke"lerle kalırsa ilişkilerimize uzun vadede zarar verebilir. Bu noktada nette rastlayıp beğendiğim bir annenin pişmanlık manifestosunu paylaşmak istiyorum. 

"Eğer çocuğumu en baştan yetiştiriyor olsaydım,

       Önce çocuğumun özgüvenin geliştirmeye önem verir, sonra 

       ev işleriyle ilgilenirdim.

       Parmak sallamak yerine (suçlayıp-kızmak için), daha fazla 

       parmak boyası yapardım.

       Sürekli hatalarını düzeltmeye çalışmak yerine, daha fazla 

       iletişim kurardım. 

       Birlikte daha fazla yürüyüşe çıkar, daha fazla uçurtma       

       uçururdum. 

       Oyun oynarken ciddi olmaya çalışıp onu geçiştirmek yerine, 

       gerçekten kendimi vererek ve ona katılarak oynardım.

       Birlikte daha fazla koşardım ve yıldızları seyretmeye daha 

       fazla vakit ayırırdım. 

       Daha az mücadeleye girerdim.

       Ama kesinlikle daha fazla kucaklar ve daha çok sarılırdım."

Bu kısa ama manidar itirafı ben çevirdim, ingilizcesi biraz daha şiirseldi. Özünde, pozitif davranışlarımızın çocuk yetiştirmedeki öneminin samimi bir şekilde vurgulanmış olmasını çok beğendim. Çocuğumuzla olumlu iletişimimizin, olumlu davranışlarımızın; ve onayladığımızı ve kesinlikle beğendiğimizi cömertçe ama abartıya kaçmadan belirttiğimiz, çocuğumuzun olumlu davranışlarının kesinlikle geleceğe yatırım olduğunu vurgulayan bir özet gibi geldi bana. Tüm bu yatırımlar bize hiç de uzak değil yakın gelecekte daha az krizler, stresli anları en az hasarla atlatma, huzurlu yemekler ve uyku saatleri olarak hemen geri döner ki bu yatırıma değer bence... 

Tüm bunların yanı sıra sağlıklı bir birey yetiştirmek istiyorsak olumlu/pozitif ebeveynler olmak için neler yapabiliriz: listenin en başında 1. çocuğa saygılı olmak geliyor. Peki daha neler listeleyebiliriz: 

2. Çocuğun düşüncelerini dinlemek ve değer vermek (Bunu tüm kararları ona bırakmak olarak anlamamalıyız)

3. Her zaman "nedeni" açıklamak (bazen "neden"leri çok önce açıklamak, çocuğumuzun tahmin edemeyeceği yaşam olaylarından daha az etkilenmesini sağlar.

4. Sorumluluk vermek (yaşına ve kalıbına uygun küçük sorumluluklar)

5. Ceza yerine alternatifler bulmak (söylemesi kolay, yapması zor ama sonuçları mükemmel...)

6. Kazanamayacağını mücadelelerde orta yolu bulmaya çalışmak, gerekirse tutarlılığı bozmadan geri adım atmak (örn. parka çıkmak için bugün uygun değilse yarın konusunda sözleşmek ya da yemeğini yemiyorsa biraz oyun oynadıktan sonra gelip yemesi konusunda anlaşmak gibi) 

7. Birlikte eğlenmek, günde en az 20 dk tamamen onunla orada olduğunuzu hissettirerek birlikte oynamak.

8. Mutlaka "ne yapmak isterdin şu anda" diye sormak..

9. Gece uyumadan önce olumlu veya olumsuz yaşadığı şeylerle ilgili konuşmak ve ona o gün için en mutlu eden ve en çok üzen şeyleri sormak...

10. Ve sizin çocuğunuzla size özel olan başka paylaşımlar vs. Hata bunun için "anne-çocuk veya baba-çocuk" diye özel zaman saati belirlemek. Dr. Harvey Karp' a göre özel zamanlar gelecekteki krizlerin ön kurtarıcısı...

Tabiki her zaman kitabına ve kuralına göre "olumlu" ebeveyn olamayız ama ilk amacımız ve zikrimiz bu olursa eyleme geçmemiz her zaman daha kolay olur. Mutlu günler hepimizin olsun.